Jedan od osnivača impresionizma, Renoar, posećujući Sezana, 1882 godine na jugu Francuske, zavoleo je svetlost i boje Sredozemlja. Kasnije, u šezdesetoj godini, oboleo od reumatizma u toploj klimi Azurne obale traži spas. Privučen mestom, kupuje teren u Kanju na kome podiže, za to doba – početak 20 veka, modernu kuću. U njoj će, podignutoj nasuprot srednjevekovnom zamku na obližnjem brdašcu i moru na drugoj, provesti sa suprugom i tri sina svoje poslednje godine života, od 1907 do smrti 3. Decembra 1919. Radi u blistavoj sredini prepunoj boja, u velikom zastakljenom ateljeu u maslinjaku – vrtu svoje kuće.

Njegova platna iz tog perioda su inspirisana jednostavnim stvarima koje ga okružuju: voćem i mediteranskim povrćem svih boja, ružama koje gaji Alin, njegova supruga, maslinama, buketima cveća. Davno je rečeno za njegove slike da su “himna radosti i lepoti”. Ostale su zabeležene nadasve ljudske reči: “Umetnost u fraku, bilo da se radi o slikarstu, muzici ili književnosti će uvek zadiviti.

Detaljnije “Renoar”

Pol Sezan (rođen je 19. januara 1839. u Eks an Provans, Francuska, umro je 22. oktobara 1906. isto tamo), bio je Francuski slikar i crtač koji reprezentuje prelaz između impresionizma kraja 19. veka i kubizma iz početka 20. veka. Bio je jedna od najznačajnijih ličnosti francuskog slikarstva koju danas svrstavamo u doba postimpresionizma.

Rodio se na jugu Francuske u bogatoj i obrazovanoj porodici, kao vanbračno dete prodavca šešira i kćerke jednog zanatlije. Osnovna školu Sv. Josipa bila je za Sezana prvi kontakt sa običnim svetom, čijiom je središnjom tačkom bio njegov otac – u međuvremenu već uspešan bankar. Od 1952. godine studira na gimnaziji i na internatu se pored drugih susreće sa Emilom Zolom sa kojim je dugo godina prijatelj.

Detaljnije “Pol Sezan”

Ežen Anri Pol Gogen (7. jun 1848—9. maj 1903), poreklom Francuz, jedan je od tri slikara postimpresionizma. Gogen je imao svoj stil: slikao je pomoću velikih površina oivičenih crnom linijom (slično vitražu). Taj stil zvao se sintetizam i u njemu boja ne određuje predmet. Gogen je preteča fovizma. Na Tahitiju je proveo drugi deo svog života i tamo se potpuno posvetio slikanju. Njegova dela su Devojke sa Tahitija nose cveće, Kuda idemo, gde smo i šta radimo…

Na Tahiti odlazi prvi put 1891, a 1895. definitivno odlazi u Francusku Polineziju, gde je umro u patnjama i gorčini. Njegove polinezijske teme svode se na prikazivanje animalne lepote ženskog tela u šaroliko ornamentiranim tkanjima u gustom zelenilu tropske vegetacije. Svoje doživljaje i ispovijesti objavio je u knjigama “Noa Noa” i “Pre i posle”. Uticao je na razvoj ekspresionizma i formiranje fovizma.

Detaljnije “Pol Gogen”

Odilon Redon je francuski slikar i grafičar. Rođen je u Bordou 12 aprila 184o godine, a umro je 16 jula 1916 godine u Parizu. Savremenik impresionista, s kojima ga povezuje samo slobodan način kolorističkog izražavanja.

Redon evocira svet snova, slutnji i vizija. Bio je učenik grafičara-vizionara Berzdena, ali i sam je nesporno majstor crno belog. U njegovim delima rađenim ugljem ili bakrorezima, stalno je prisutna materija i neobičnost, kao i kasnije u slikama i pastelima.

Njegovo delo „Kiklop“ mnogi smatraju uvodom u nadrealizam. Isto to čini i sa serijom litografija: U snu, Noć, U čast Goje i dr.

Pored svojih slika sa neobičnim i fantastičnim sadržajem slikao je često i pejzaže i cveće.

Moris Vlamenk (fr. Maurice de Vlaminck) rođen je 4. aprila 1876. u Parizu, bio je francuski slikar i grafičar.

Rođen u porodici muzičara. U početku se profesionalno bavio biciklizmom ali napušta biciklizam da bi se posvetio studijama violine. Počinje da slika kao samouk. Godine 1900. slikao je zajedno sa Andreom Derenom u okolini Pariza. Godine 1901. posećuje jednu van Gogovu izložbu u galeriji Branhajm i biva oduševljen van Gogovim stvaralaštvom izjavivši da mu on znači više od oca i majke.

Godine 1905. opredeljuje se za fovizam. U njegovim radovima nalazimo dinamičke linije u snažnim bojama koje je upotrebljavao direktno iz tube po ugledu na ranije foviste, ali već 1908. godine napušta fovizam i priklanja se prvo impresionizmu a 1918. ekspresionizmu. Od 1918. u njegovoj slikarskoj tehnici uočljivo je poigravanje sa svetlo-tamnim kontrastima.

Detaljnije “Moris Vlamenk”